Jest wiele gatunków myszy. Począwszy od myszy polnej, leśnej a skończywszy na zwykłej domowej szarej myszce. Każdemu znana jest na pewno mysz komputerowa, ale czy słyszeliście już o myszy antykwarycznej? Ja tak. Poznałam ją i jej całą niezwykłą rodzinkę w książce Danuta Pawlak pt. Pan Mruczek i Mysia Rodzina.

`W pewnym antykwariacie od kilkunastu pokoleń mieszka rodzina niezwykłych myszy, myszy antykwarycznych. Są to stworzenia wykształcone i bardzo oczytane, gdyż każdego dnia z wielką pasją wgryzają się w stosy najróżniejszych książek, starych map, encyklopedii, podręczników, słowników. Wieczory zazwyczaj spędzają na długich dyskusjach pełnych trudnych zwrotów. Każda z nich nosi przedziwne imię, które najlepiej odzwierciedla ich miłość do słowa pisanego. Znajdziemy tu, bowiem: Katodę, Encyklopedię, Rododendrona i Potencjometr.

Mysia rodzinka żyła sobie w spokoju i bez większych zmartwień aż do dnie, w którym konstrukcja – miłośniczka książek podróżniczych przedstawiła rodzicom swojego narzeczonego z supermarketu o imieniu Winter Fresh. Rodzice nie ukrywają niezadowolenia z wyboru córki, jednak widząc szczere uczucie łączące Konstrukcję i Łyntera zgadzają się na ślub. Nowożeńcy przeprowadzają się do supermarketu. Konstrukcja jest zachwycona ilością różnorodnych przedmiotów, kolorów oraz muzyką nieustannie docierającą do jej uszu. Powoli przestaje radzić sobie z chęcią posiadania wszystkiego i ciągle narastającym głodem. Jakie będą tego konsekwencje? Co przydarzy się niezwykłym myszkom? Czy uda im się wybrnąć z kłopotów? Przekonajcie się sami.

Pan Mruczek i Mysia Rodzina to książka przepełniona humorem, zabawna, ale przede wszystkim bardzo mądra. Akcja toczy się szybko a ciekawa fabuła nie pozwala oderwać się od niej aż do ostatniej strony. Do tego starannie, kolorowo i bardzo szczegółowo wykonane ilustracje Marty Pomorskiej. Moja Mała jest zachwycona, zresztą ja też. Książka godna polecenia nie tylko dla małych, ale też tych całkiem dużych.

Każdy może zmienić coś w swoim życiu niezależnie od wieku, płci czy pochodzenia. Jednym zmiany przychodzą łatwo a innym trudniej. Niektórzy potrzebują czasu, muszą dojrzeć, aby wybrać drogę swojego życia lub ją zmienić. Bez względu jednak czy jesteśmy młodzi, czy nasz czas już powoli dobiega końca mamy prawo do samorealizacji i spełnienia wszystkich marzeń, o których możemy przeczytać w książce Jesienny Koktajl Jolanty Kwiatkowskiej.

Bohaterką powieści jest ponad sześćdziesięcioletnia Alicja. Kobieta jak na swój wiek bardzo postępowa i energiczna. W pełni akceptuje mijający czas i nie stara się na siłę odmłodzić. Po uzyskaniu legitymacji emeryta pozwalającej na wiele ulg, postanawia w końcu zacząć korzystać z życia. Bo kto powiedział, że na emeryturze nie można chodzić do teatru, kina, SPA, na tańce i modnie się ubierać oraz malować. Dzieci i wnuki odchowane, zatem trzeba w końcu spełnić własne marzenia i odkryć radość z życia. Chociaż zdrowie już nie takie i pieniędzy nie ma za wiele trzeba cieszyć się każdym dniem, bowiem starość nie musi być nudna, smętna i szara.

Jesienny koktajl jest książką lekką, łatwą, przyjemną, pełną optymizmu i pogody ducha. Rozbawia i wprowadza w dobry nastrój. Przełamuje stereotyp, iż życie seniora jest nudne, pozbawione jakichkolwiek rozrywek, ale przede wszystkim, że osobie starszej niektórych rzeczy po prostu nie wypada robić. Czasy na szczęście się zmieniły. Teraz seniorzy są wręcz zachęcani do poszerzania swojej wiedzy i umiejętności oraz aktywnego spędzania czasu. Coraz częściej na studiach czy kursach komputerowych można spotkać osoby po pięćdziesiątym roku życia. Osobiście jestem pełna podziwu i szacunku dla takich ludzi, bowiem muszą oni przełamać pewne bariery i pokonać lęk, z którym niejeden młody człowiek nie może sobie poradzić. Mam nadzieję, że gdy i ja wkroczę w okres jesieni życia będę zadowolona i spełniona w równym stopniu jak bohaterka naszej książki.

Słowa skierowane są do każdego z nas, bowiem 

Dlaczego gruszki nie rosną na wierzbie? Skąd się wzięły pisanki? Dlaczego biedronki są czerwone? Odpowiedzi na te i inne pytania wszystkie ciekawe świata dzieci znajdą w książce Moja Ciotka Sroka Liliany Bardijewskiej twórczyni licznych słuchowisk i sztuka teatralnych dla dzieci, tłumaczki literatury bułgarskiej, autorki powieści dla dzieci: Rabatuj, Bractwo Srebrnej Łyżeczki oraz bajki dla najmłodszych: Zielony wędrowiec.

Pewnego marcowego dnia kilkumiesięczna Julianka wychowywana przez nianię zostaje wywieziona na skraj ogrodu pod wielki dąb ze starą gałęzią na czubku. Dziewczynka strasznie się nudzi gdyż jej jedynym zajęciem jest leżenie w wózku. Zaczyna płakać, aż tu nagle nad jej głową pojawia się gadatliwa i przekonana o swojej genialności Sroka. W taki właśnie sposób mała Julianka poznaje swoją nową ciocię- Ciotkę Srokę. Od niej mała dowiaduje się między innymi: skąd wzięły się pisanki i choinka, dlaczego biedronki są czerwone, co oznacza zajęcza odwaga i jak obudzić śpiącą zimę. Julianka bardzo uważnie słucha fantastycznych i interesujących opowieści Ciotki Sroki i ku uciesze niani i taty wypowiada woje pierwsze słowo. Nie jest to „mama” czy „tata” jak u większości dzieci, lecz „ciocia”.

Moja Ciotka Sroka to książka pełna mądrości, przyjaźni, tolerancji i humoru. Autorka doskonale operuje słowem jednocześnie bardzo poważnie traktując młodego czytelnika. Wymaga od niego pełnego zaangażowania, uwagi, ale przede wszystkim chęci poszerzania wiedzy o świecie. Do tego przepiękne i kolorowe ilustracje Aleksandry Kucharskiej-Cybuch pobudzają wyobraźnię malucha i zachęcają do bliższego zapoznania się z lekturą. Jako rodzic bardzo cieszę się, że taka książka jest na rynku.

Polecam.